Το πένθος είναι μια φυσιολογική αντίδραση στην απώλεια κάποιου αγαπημένου προσώπου.
Το πένθος μπορεί να επηρεάσει το άτομο:
- Σωματικά (π.χ. αίσθηση κούρασης, ρίγη, διάρροια)
- Συναισθηματικά (π.χ. φόβος, ενοχές, μοναξιά, άγχος)
- Στη συμπεριφορά (π.χ. προβλήματα στον ύπνο και στο φαγητό)
- Γνωστικά (π.χ. μειωμένη συγκέντρωση και μνήμη)
- Διαπροσωπικά (π.χ. απομόνωση, εκρήξεις θυμού)
- Πνευματικά (π.χ. νόημα ύπαρξης, απώλεια ελπίδας)
Η σημασία και η έννοια που δίνει κάποιος στο θάνατο και στη ζωή επηρεάζουν την αντιμετώπισή του. Για κάποιους ο θάνατος είναι η συνέχεια της ζωής σε άλλο επίπεδο, ενώ για άλλους είναι εχθρός, το τέλος. Παρόλο που υπάρχουν κάποιες παγκόσμιες πτυχές πένθους, η διαδικασία του πένθους είναι ένα προσωπικό ταξίδι, καθώς εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, όπως η σχέση με τον αποθανόντα/την αποθανούσα, η φύση του θανάτου και η κοινωνική υποστήριξη. Οι πιο κοινές αντιδράσεις είναι αυτές του άγχους, του θυμού, της άρνησης και του φόβου. Η αναγνώριση και αντιμετώπιση τέτοιων συναισθημάτων μπορεί να βοηθήσει στην ποιότητα ζωής του ατόμου, καθώς η αγνόησή τους είναι μια μορφή προσωπικής αυταπάτης.
Πολλές φορές, για να ξεπεραστεί, εκτός από χρόνο, χρειάζεται και ψυχολογική υποστήριξη. Κατά τη θεραπεία, για την επιτυχή αντιμετώπιση του πένθους ως διαδικασίας και όχι ως στατικής κατάστασης, ο σύμβουλος βοηθά το άτομο να:
- Αποδεχτεί την πραγματικότητα της απώλειας
- Αντιμετωπίσει τον πόνο του πένθους
- Προσαρμοστεί στο περιβάλλον
- Επαναπροσδιορίσει τη σχέση του με τον αποθανόντα / την αποθανούσα